علاوه بر سه حالت ماده موجود در جهان – گاز، مایع، جامد – حالت چهارمی به نام پلاسما وجود دارد که در آن اتم‌های گازی به یون‌های با بار مثبت و الکترون شکسته شده‌اند و از انرژی بالایی برخوردار است. پلکسر نام دستگاهی است که توسط کمپانی ایتالیایی GMV ساخته شده است و از انرژی پلاسما جهت تخریب بافت استفاده می‌کند.
با قرار دادن دستگاه در نزدیکی پوست، یک میدان مغناطیسی بین دستگاه و پوست بدن ایجاد می‌شود که تحت تاثیر این میدان گازهای موجود در هوا را در نزدیکی بافت به پلاسما تبدیل می‌کند. الکترون‌های موجود در پلاسما بسیار پر انرژی‌اند و قادرند بافت هدف را که جامد است مستقیما به گاز تبدیل کنند و عملا باعث تصعید بافت شوند.
پلکسر در چه مواردی استفاده می‌شود؟
از این تکنولوژی در رشته‌های مختلف مانند بیماری‌های پوست و زیبایی، جراحی پلاستیک، چشم پزشکی، دندانپزشکی و … استفاده می‌شود. هر چند انتخاب روش درمان برای هر بیماری بنا به نظر پزشک متغیر است اما پلکسر را می‌توان به تنهایی یا در کنار سایر روش‌ها جهت درمان موارد زیر به کار برد:
- افتادگی پلک‌ها وقتی برای جراحی بلفاروپلاستی مناسب نیستند
- جوانسازی صورت (روشن شدن زمینه‌ای پوست و رفع چروک‌های سطحی در اطراف چشم‌ها و دهان)
- برداشت ضایعات خوش خیم پوست و مخاط
- رفع تاتو، اسکارها،کلویید و استریاها
- جوانسازی ناحیه تناسلی
پلکسر چه مزایایی دارد؟
از آنجایی که پلکسر روش جراحی غیر تهاجمی است، نگرانی‌هایی که در مورد جراحی‌ها وجود دارد مانند بیهوشی، برش و خونریزی در کار نخواهد بود. از طرفی در این تکنولوژی از لیزر یا امواج رادیویی استفاده نشده است، بنابراین آسیب به عروق و اعصاب سطحی و بافت های عمقی‌تر وجود نخواهد داشت.
پلکسر چه عوارضی دارد؟
پلاسما در دست پزشک ماهر تنها سبب تخریب بافت‌های سطحی زاید به صورت لایه لایه در همان منطقه مورد نظر می‌شود و در عمق بافت یا اطراف کانون مورد نظرگسترش نمی‌یابد، بنابراین اسکار به جا نخواهد گذاشت.
مراقبت‌های پس از انجام پلکسر
- پس از انجام کار مختصری قرمزی در ناحیه ایجاد می‌شود که طی چندین روز رفع می‌شود.
- همچنین کمی کراست‌های سیاه رنگ روی ضایعات تشکیل می‌شود که طی چند روز خشک شده و می‌ریزند.
- استفاده از پمادهای آنتی بیوتیک و ترمیم کننده طبق دستور پزشک معالج به بهبودی سریع‌تر کمک می‌کند.
- استفاده مکرر از ضد آفتاب طی دوره درمان ضروری است.
- تعداد جلسات مورد نیاز در هر بیمار متفاوت است.
